| Intro |
|
De
originaliteit en kwaliteit van onze wijnen is intussen ook de professionele
pers niet ontgaan. Onze wijnen zijn reeds aan bod gekomen in "De
Morgen Magazine", "Ambiance", "Wijntrends"
en in de "Wijnkoopgids" van Frank Van der Auwera. Hieronder
houden we u op de hoogte van wat er in de (vak)pers over ons verschijnt.
|
|
| Wijnkanaal.be
over Erik Riffel |
|
 |
Minerale
rieslings met diepgang: daarvoor moet je bij Erik Riffel zijn,
in het noorden van Rheinhessen. Lees de lovende recensie van
de Riesling Quarzit 2010 op wijnkanaal.be.
Jaargang 2012 moet hiervoor zeker niet onderdoen. Ook lezenswaardig:
dit artikel
over de Riffels in het Nederlandse biotijdschrift "De
Betere Wereld".
|
|
|
| Over Eichinger |
|
 |
Van
Robert Parker kreeg Eichingers Grüner Veltliner Wechselberg
2012 onlangs (in februari 2014) een coole 90 op 100. Zijn
commentaar: "A brilliant, reasonably priced Gruner Veltliner,
this 2012 reveals lots of stony minerality, honeyed citrus
and hints of exotic tropical fruits, good acidity, and some
residual sugar that is off set by crisp acids, giving the
wine a full yet off dry mouthfeel. Drink this beauty over
the next several years." Commentaar van Birgit Eichinger
zelf: "Da sind wir mehr als zufrieden ;-))".
De Riesling vom Berg 2012 kreeg in december 2013 een mooie
waardering mee van "In Vino Veritas". "Le plaisir
de ce vin se trouve dans la légèreté
de l’ensemble. La partie olfactive joue dans la gamme
des fruits jaunes (pêche – abricot) bien mûrs.
La bouche agréable et fraîche s’inscrit
dans une tendre douceur soulignée par une fine acidité.
Vins d’apéritif, avec des sushis ou en accompagnement
de volaille, sa subtilité sera appréciée."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 07/05/2011: "Bravo bravo voor Ciù Ciù" |
|
 |
Frank
Van der Auwera schrijft lovend over "een succesvol familiedomein
in de Italiaanse Marken". "... Ondanks hun bescheiden
start in de seventies, is Ciù Ciù de voorbije
vier decennia gegroeid als kool, zonder dat de startfilosofie
naar de prullenbak werd verwezen. In totaal beheert de familie
nu 130 hectare wijngaarden, gelegen op de zachtglooiende heuvelruggen
van Offida. Dat gebied mag je beschouwen als het hart van de
betere Rosso Piceno Superiore, de appellatie Falerio dei Colli
Ascolani en de DOC Offida. Zeer positief is dat sinds de broers
Massimiliano en Walter Bartolomei aan de touwtjes trekken, ze
hun Italiaanse koppigheid hebben getoond. Zij vallen voorlopig
niet echt op de "internationale" stijl - ook al lopen
er een paar experimenten in die zin -, maar houden consequent
vast aan alles wat de kwaliteit ten goede kan komen en de terroirexpressie
extra kan behouden. Zelfs voor hun spotgoedkope instapgamma.
Dat doen ze met lagere rendementen, geïntegreerde biologische
landbouw, rigoureuze druivenselectie, moderne keldertechnieken
en rijp fruit. Gefundenes Fressen kortom voor een gulzige proefsessie.
We bevoorraden ons bij invoerder De Koning Drinkt met twee keer
wit, en twee keer een rode wijn. En we waren dubbel tevreden."
Hieronder de proefnotities.
Over de Oris 2010: "Kleur: enorm schitterend
licht-strogeel, bleek, loepzuiver. Boeket: heel florale aanzet
van perzikbloesem, lichtjes exotische toets, impressie van pistachesorbet.
Smaak: opnieuw pistachenoten, dan vieve citrus, wit pitfruit
en groene appel. Minerale amandelafdronk. Conclusie: Hyperfris,
levendig product van de lokale passerina, pecorino en trebbiano.
Zeer veel wijn en fruitspanning voor weinig geld."
Over de Evoè 2010: "Kleur: iets
gelere kleurspiegel dan de Oris, opnieuw kristalhelder fonkelend.
Boeket: impressies van gele pruimpjes en Provençaalse
perziken, lichte toets van bloemen. Smaak: exotisch met gekonfijte
citroen, tangerine en sinaaszeste. Bijzonder sappig, met druidig
korianderstaartje. Conclusie: deze 100% pure paserina-cuvée
is, zeker gezien zijn miniprijs, een plezier om (jong) te drinken."
De Bacchus 2010 dan: "Kleur: felrood,
jeugdig, voorzien van een vette, vinnige tranenband. Boeket:
uit het glas wippend parfum van rood pitfruit, peper, zoethout
en melkchocolade. Smaak: eenvoudig, maar sappig fruitgedreven,
met rode aalbesjes, morellokers en prima zuren. Geen spoor van
tannines. Conclusie: schattig, ook van prijs. Onbekommerd fruitplezier
dat je jong en 'cool' moet serveren. 50% montepulciano, 50%
sangiovese."
Over de Gotico 2007: "Kleur: donkerrode,
intense kleur met enorm tranengewriemel. Boeket: licht rustieke
geurstart van amber, mineralen, gedroogde pruim, lavendel en
koriander. Smaak: flinke knaap, mineraal en peperig (14% alcohol),
met rode/blauwe pruimencompote, gedroogde vijg en een lange
aardse finale. Conclusie: een warmbloedige, rijpe mix van 70%
montepulciano en 30% sangiovese. Veel terroir, tannines en body.
Antipode van de Bacchus." |
|
|
| De Morgen
Magazine van 19/02/2011: "Weissburgunder, een druif met potentieel.
De Duitse variant op de pinot blanc" |
|
 |
Frank
Van der Auwera erkent het potentieel van de Duitse weissburgunder,
een druif waar wij altijd al een boontje voor hebben gehad.
"... Het witte druivenras weissburgunder behoort nog niet
tot onze vaste tafelcultuur. Toch heeft deze druif genoeg talent
in huis. ... Dat we deze druif ondanks de groeiende populariteit
bij onze oosterburen zelden op Vlaamse (restaurant)tafels ontmoeten,
heeft een aantal redenen. Om te beginnen is de weissburgunder
erg variabel van stijl: van een prettig, goedkoop, fris en "sec"
zomerwijntje over meer ambitieuze, elegante en minerale exemplaren
tot zelfs de stevige, eikgerijpte Spätlese en Auslese.
Op beperkte schaal vinden we zelfs zoetere wijn en er bestaat
mousserende weissburgundersekt. En toegegeven: helaas ook veel
banale, zure en dunne versies met de charme van plastic fruit.
Ten tweede is er onze wat vreemde attitude tegenover Duitse
wijn. De verkoop loopt wel lekker, maar vaak gaat het om spotgoedkope
flessen bij hard discounters. In het duurdere gesofisticeerde
witte segment is het al riesling wat de klok slaat. Vooral in
restaurants, waar men wél de Elzasser pinot blanc of
Italiaanse pinot bianco schenkt als maaltijdwijn, durft men
slechts zelden een weissburgunder presenteren. Nochtans is het
gastronomische spectrum van deze druif erg ruim: mosselen, asperges,
gepocheerde vis, hoevekip, varkensvlees of kalfsbereidingen
vinden in de meeste weissburgunders een uitstekende sparringpartner,
die uiteraard ook als aperitief een pluim verdient. Wanneer
het om complexe, maar daarom nog niet noodzakelijk houtgelagerde
versies gaat - zoals Spätlese of Auslese -, kan zelfs met
lamsvlees en niet te uitgesproken wild gevogelte geëxperimenteerd
worden. Dan benadert weissburgunder soms het (culinaire) niveau
van de chardonnay, echter zonder de glamour. ... Nog een laatste
tip: zelfs al bezitten deze cuvées ontwikkelingspotentieel
- op het vlak van fruit, aciditeit en mineraliteit - toch dwingen
we weissburgunder persoonlijk nooit tot een lange kelderslaap,
hoogstens misschien enkele jaren voor de sterkste exemplaren.
Want jeugdige fraîcheur lijkt ons net één
van de troefkaarten van dit vaak verwaarloosde blondje."
Van onze producenten Thomas Siegrist,
Klaus Scheu en Florian Fauth
(van het Seehof) proefde Frank
vier flessen, waarvan hieronder de proefnotities.
Over de Pinot Blanc Kabinett Trocken 2009 (Siegrist):
"Kleur: bleek strogeel, superglanzend met groene schijn,
kristalhelder. Boeket: attractieve fruitparade van cox, jonagold,
witte perzik en peer. Licht floraal. Smaak: opnieuw veel rijpe
peer en appel, maar ook pittig fris en beendroog, met zesty
citrus plus een zinderende, zuivere afdronk. Conclusie: puike
prijs-kwaliteitverhouding. Verfrissend fruitgedreven. Pittig
visitekaartje om deze druif te leren kennen."
Over de Pinot Blanc Spätlese Trocken 2009
(Siegrist): "Kleur: iets geler geëvolueerde, zonnige
kleur met dikke tranendans. Boeket: rijke aroma's van o.a. kruismunt,
vanille, menthol, peer en een licht exotische fruittoets. Smaak:
enorm fruitrijk, ook in de mond. Rijpe textuur, met vooral gele
vruchten en karamel. Toch heel frisse en minerale onderbouw.
Conclusie: een fruitcomplexe, mondvullende cuvée, totaal
contrasterend met de slankere Kabinett-versie. Een fruitfatje."
De Weisser Burgunder vom Kalkstein 2009 (Seehof)
dan: "Kleur: medium-strogeel, stralend met vette tranenautostrada.
Boeket: rijpe appel, verse lychee en perzik, jonge varens, lichte
florale toets. Smaak: krijtig en sappig van structuur, kruidig
fris, met veel meloen plus een lange afdronk met groene peper
en mineralen. Conclusie: duidelijk andere stijl dan de Pfalz-jongens.
Wint aan mineraliteit en spankracht na een zuurstofkuur. Flinke
maaltijdwijn."
Over de Weissburgunder R**DL**G Trocken 2009
(Scheu): "Kleur: jeugdig strogeel, hyperglanzend plus vette
tranengordel. Boeket: eerst appel en kweepeerimpressies, dan
exotischer, met o.a. gekonfijte ananas en pistache. Smaak: mondvullend
sappig, met rijpe citrus, appel en ananas, maar sterk mineraal
eindigend. Fraaie body (13,5% alcohol!). Conclusie: wijn uit
toplocatie Raedling, wat wettelijk niet meer op het label mag,
want een stuk op Franse bodem. Idioot, want dit is topklasse."
|
|
|
| Wijnkoopgids
2011 |
|
 |
Opnieuw
3 wijnen van De Koning Drinkt in de editie 2011 van de Wijnkoopgids
van Frank Van der Auwera ("De 300 beste wijnen onder de
10 EURO"):
de
Marche Passerina Evoè 2009 van Ciù
Ciù
de
Riesling 2009 van Stefan Winter
(OSCAR)
de
Zweigelt Classic 2008 van Erwin
Tinhof.
Over de Passerina Evoè schrijft Frank:
"Deze 100% Passerina-cuvée zal ongetwijfeld een
revelatie zijn. Deze al zeer oude variëteit is nochtans
autochtoon in de provincie Ascoli Piceno, de zuidelijkste
staart van de Marken, en een wat eleganter en vooral vaak
pittiger neefje van de Pecorinodruif. Dat merken we meteen
in ons glas. stralend diepstrogeel, voorzien van een enorm
vette tranenkraag, energiek glanzend. Heerlijk uitbundig floraal
parfum, met onder meer impressies van witte perzik, appelbloesem,
abrikoosjes, allemaal zeer attractief en lichtjes kruidig
(verse koriander). daarna smakelijk en vooral sappig geel
en wit fruit in de mond, zelfs exotisch, misschien iets discreter
dan de extraverte neus suggereerde, maar uiterst cirtrusfris
(sinaasappel, bergamot) en met verse munt, uitmondend in een
minerale finale. Andermaal een fruitplezierig product van
de wijnboerderij Ciù Ciù, die al sinds 1970
probeert het imago van de Merken op te fleuren."
Over de Riesling: "Wat is dat toch met
uw koppig gedrag? Wanneer gaat u nu eens eindelijk beseffen
dat Riesling misschien wel dé gastronomisch ideaaltypische
druif is, die veel aankan/aandurft en bovendien soms schitterend
veroudert? Neem nu deze wijn van Winter die een mooie nazomer
in ons glas brengt. Enigszins verrassend goudgeel - het is
tenslotte een 2009 -, maar megaglanzend en met een rijke tranenspaghetti.
Heerlijk rijp, citrusgekonfijt parfum, met verder ook abrikozenmarmelade,
groene peperkorrels, kardemom, verse munt en rijpe appel.
In de mond bijzonder sappige, zelfs wat vendage tardive-achtige,
mollig-rijpe aanzet, licht exotisch en impressies van tarte
tatin, gedroogde abrikozen en appelcrunch, maar in het sluitstuk
heel levendig en zesty, met sinaasappel en roze pompelmoes
à volonté, en dat alles tegen een background
van 12,5% alcohol. Lange, fruitvette afdronk. Weer een van
die onvoorstelbaar onderschatte Rieslings van onze oosterburen
die meer aandacht en vooral meer kopers verdient. Schenk deze
complexe Rheinhesser met nog behoorlijk veel ontwikkelingspotentieel
rond 10 à 11°C bij een waaier aan bereidingen,
ook als het sauswerk of de boter de pan uit swingt."
Over de Zweigelt: "... Nog jeugdige
robijnrode kern, fonkelend met overvloedig vette tranenkrans.
Zwarte bes, pruim, kummel, groene peper en een marsepeintoets
bepalen het geurscenario, in de mond gevolgd door een eerder
elegante, maar tegelijk kruidige en vurige smaak met impressies
van rood en zwart pitfruit, gedroogde specerijen en amandel,
maar eveneens ook met een sappige fraîcheur. Serveer
deze gulle Zweigelt, die braafjes slechts 12,5% alcohol bezit,
vrij koel, liefst rond 14°C."
|
|
|
| Wijnkoopgids
2010 |
|
 |
3
wijnen van De Koning Drinkt werden opgenomen in de editie 2010
van de Wijnkoopgids van Frank Van der Auwera ("De 300 beste
wijnen onder de 10 EURO"):
de
Grüner Veltliner Hasel 2008 van Birgit
Eichinger (OSCAR)
de
Müller-Thurgau 2008 van Graziano
Fontana
de
Sauvignon Blanc 2008 van Graziano
Fontana (OSCAR).
Over de Grüner Veltliner Hasel schrijft
Frank: "... Dat valt allemaal in de plooien bij deze
uitmuntende instap-Grüner Veltliner, nog altijd een van
's werelds meest ondergewaardeerde witte druiven. Diep strogele
kleurspiegel, helder tranend als hel, gevolgd door een nog
relatief gesloten boeket waarin witte en gele perzik, peer
en een hint van mineralen. Maar dan explodeert de smaak en
toont een va de best getypeerde Grüner Veltliners sinds
jaren boordevol impressies van groene/witte peper, rijpe citroen,
limoen en pompelmoes, rond , sappig en zesty, impressies van
kumquats en groene appel, met een mooie ondersteunende mineraliteit
van a tot z en een uitermate beschaafd alcoholvolume (slechts
12%). Warme, vuursteenachtige en peperige afdronk. Wacht nog
enkele maanden tot ook het parfum zich 'out' en dan staat
niets deze verrukkelijke, maar serieuze maaltijdwijn in de
weg. Schenkadvies: 10/11°C."
Over de Müller-Thurgau: "Deze IGT-wijn
blijft onze proefpanels imponeren, want toegegeven, véél
boeiende Müller-Thurgau krijgen we tijdesn onze degustatie-triatlon
niet over de tong. Zeker niet zo'n fruitduiveltje, dat zoals
steeds opent met een onvoorstelbaar kristalheldere, parelmoer
glanzende kleur, lichtlichtlichtgeel. Attractief parfum met
het nodige stuifkarakter van onder meer groene kruisbes, witte
perzik en coxappel, tevens met een florale hint en citruszeste.
Sappig en lekker vetrijp in de mond, met groene appel en jonagold,
gekonfijte citrus en gele kruisbes, iets 'zoeter' qua aanzet
dan vorige oogsten, maar naar het einde toe weer nerveus limonefris.
Medium qua body, met 12,5% alcohol als rugdekking. Grazie
Graziano om te bewijzen dat deze plebejerdruif (toch in de
ogen van velen) ook zo suave lekker kan smaken. Schenk deze
wijn, die trouwens veel gastronomische pistes heeft, rond
9°C."
Over de Sauvignon: "... Maar zelfs tegen
de achtergrond vn deze messcherpe concurrentie, blijft deze
Italiaanse IGT-wijn uit Trentino een schoolvoorbeeld van sappigheid
en een Sauvignon-uit-het-boekje. Zoals altijd kristalhelder,
werkelijk parelmoer lichtstrogeel met tranen die blijven aanrollen.
Grassige geurstart, met verder impressies van stuivende citruszeste,
Kaapse appel, groene kruisbes, geknipte buxushaag, kamperfoelie
en versgeplukte koriander. Heerlijk vet en sappig in de mond,
fundamentalistisch zesty, met impressies van ciderappeltjes,
limoen, boskoopappel, gronen kruisbes, citroengras en pompelmoes,
nerveus maar tegelijk echt zo vet als een zwijn dat klaar
is om parmaham te worden. Zo fris en energiek en toch met
13% alcohol in de onderbuik. Minerale finale. Schenk deze
fruitfuivende Sauvignon op circa 9°C, altijd relax en
cool. "
|
|
|
| Wijnkoopgids
2009 |
|
 |
4
wijnen van De Koning Drinkt werden opgenomen in de editie 2009
van de Wijnkoopgids van Frank Van der Auwera ("De 300 beste
wijnen onder de 10 EURO"):
de
Grüner Veltliner Hasel 2007 van Birgit
Eichinger (OSCAR)
de
Gutsriesling 2007 van Stefan Winter
(OSCAR)
de
Müller-Thurgau 2007 van Graziano
Fontana
de
Sauvignon Blanc 2007 van Graziano
Fontana (OSCAR).
Nota
bene: de gids steekt in een compleet nieuw jasje en heeft
aan compactheid en overzichtelijkheid gewonnen. De wijnen
dan maar.
Over de Grüner Veltliner Hasel schrijft
Frank: "Birgit Eichinger is een van de boegbeelden van
de nieuwe lichting Oostenrijkse wijnmaaksters. Vanaf haar
amper acht hectare 'grote' wijngoed met de unieke Kamptalterroir,
lanceert ze elke oogst een reeks minerale, atletische Veltliners.
Haar geheim: extreem lage rendementen (30 hl/ha). Hoe knap
ze technisch wel is, bewijst ze met haar instapcuvée.
In ons glas belandt een ultraheldere, strogele wijn met een
wilde tranenlawine. Daarna een mineraal en bergkruidig boeket,
superfris, met impressies van witte perzik, munt en appeltaart.
In de mond heerlijk beendroog met gekonfijte citrus, kumquats,
Kaapse appel en vuursteenimpressies, krachtig geconcentreerd
maar verkwikkend fris. Een Grüner Veltliner met inhoud.
Een kaakslag voor mensen die orakelen dat vrouwen per definitie
'zachte' wijnen maken: dit is macho. Te temmen rond 10°C."
Over de Riesling van Stefan Winter schrijft
Frank: "Het regent beresterke Duitsers in deze gidseditie.
Neem nu deze droog gevinifieerde Riesling, een product van
Stefan Winter, een van de bezielers van een vereniging van
jonge wijnbouwers in de regio. Medium strogeel, maar zonnig
fonkelend. Rijp georiënteerde aroma's van onder andere
gedroogde gele pruimen, granny smiths, kardemom, kummel en
een vleugje munt. Bijzonder sappig qua smaakvulling, vet en
mollig-rijp, met impressies van jammy abrikozen en witte perzik,
maar tegelijk appelfris en 'citrussec' onderbouwd. Prima aciditeit,
die in dit stadium nog wat door de rijkdom van het fruit wordt
overweldigd. Maar het geheel laat geen twijfel: dit is een
klassiek gebouwde Riesling - afgesloten door een hypermoderne
schroefdop - die beschikt over veel kelder potentieel. Enig
geduld en schenken rond 10/11°C."
Over de Müller-Thurgau: "Het geheim
waarom deze normaliter toch 'brave', soms zelfs banale druif
hier zulke gensters slaat? Enerzijds de sterk kalkhoudende
leembodems van deze subregio Faedo en anderzijds de kwaliteitsgedreven
wijnmakers achter deze cuvée, die beschouwd worden
als de voortrekkers van hun appellatie. Dit is namelijk Müller-Thurgau
in het kwadraat: schitterend bleekgeel, nog groen glanzend
en kristalzuiver. Een rijp boeket van coxappelen, gele/groene
pruimen en jonagold, lichtjes floraal (meiklokjes). Na deze
aromatische maturiteit volgt echter een slanke en zesty smaak,
hyperkinetisch fris met ciderappeltjes, kruisbes en limoen,
heerlijk sappig. Een voortreffelijke maaltijdwijn, bij voorkeur
rond 9° graden te serveren."
Over de Sauvignon: "Hoe magnifiek de
Müller-Thurgau van ditzelfde huis ook is (zie infra),
toch moeten we deze oogst de voorkeur geven aan deze energieke,
stuivende zesteduivel. Een Sauvignon uit het boekje, namelijk.
Na zijn kristalheldere, gulzig tranende diepgele kleur ontploffen
de aroma's haast in ons glas: impressies van groene kruisbessen,
kamperfoelie, buxuxhaag, pompelmoeszeste, citroengras en groene
appel, superzesty. Het zestesprookje kent een vervolg in de
smaak: pompelmoes, limoen, kruisbes en Kaapse appel blijven
aanrukken, sappig en pittig, uitmondend in een minerale finale.
De 13% alcohol stoort geen minuut. Kortom: een haast van frisheid
en fruitflair barstende Sauvignon, die geen liefhebber links
mag laten liggen. Schenk deze spetter rond 9°C."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 21/06/2008: "Jodelende wijnen uit Oostenrijk" |
|
 |
Frank
Van der Auwera deelt ons enthousiasme voor onze nieuwe Oostenrijkse
wijnen. Onder de titel "Jodelende wijnen uit Oostenrijk"
schreef hij in De Morgen Magazine van 21 juni over zijn proefervaringen. "...
en toch is Oostenrijk op wijngebied één van de
sleepers van Europa, boordevol interessante druivenrassen, microklimaten,
terroirs en wijnmakers. Die duiken vaker en vaker op in onze
Belgische wijnhandel en er zijn nog echte ontdekkingen te doen,
die in veel commercieel kaalgegraasde appellaties al lang tot
het verleden behoren." Van onze producenten Erwin
Tinhof en Hans Tschida (van het Angerhof)
proefde Frank zes flessen, waarvan hieronder de proefnotities.
Over de Rosé Blaufränkisch 2007
(Tinhof): "Een levendige, sappige rosé die opent
met een schitterende grijsroze kleur, kristalhelder. Daarna
een leuk parfum van (gedroogde rode pitvruchten - vooral kersen
- en aardbeien. In de mond sappig, met een gekonfijte kersensmaak
en een lichte zoete droptoets. Zonnige rosé met ruim
voldoende structuur (12,5% alcohol), fruitmollig en rijp, maar
vooral ook met een uitstekende fraîcheur. Een allrounder
bij barbecue of tuinparty."
Over de Neuburger 2006 (Tinhof): "Alhoewel
correct, spreekt dit product ons minder aan. Mediumstrogeel,
mooi fonkelend met een neus van groene tuinkruiden en gekonfijte
citroenen, in de mond bijzonder fris, citruszesty met impressies
van groene appel, maar 'solo' gedronken wat monotoon. Wordt
ongetwijfeld beter bij gerechten. De maker zelf suggereert de
klassiekers zoals wiener schnitzel, Knödel of Martinigansl."
De Zweigelt Classic 2007 (Tinhof) dan: "Weer
een illustratie van de almaar beter wordende 'rode school' in
Oostenrijk: puur fruitplezier na hooguit zes maanden verblijf
in grote eiken vaten. Jeugdig robijnrood met nog paarse reflectie,
gevolgd door een charmant fruitparfum van zwarte kersen en vierwoudvruchtenjam,
lichte amandeltoets. Pitvruchtencoulis in de smaak, rijp en
peperig (13,5%), met een vleugje kaneel, maar ondanks die gulheid
toch perfect fris. Koel serveren (max. 14°) bij vleespasta's,
noedels, steak op grill of pizza."
Van het Angerhof proefde Frank één
droge en twee halfzoete wijnen. Over Welschriesling
2007: "Een droog gevinifieerde welschriesling
van slechts 11,5% alcohol, die start met een mediumgele kleur
en vette tranenboulevards. Daarna: kruidige geuraanzet, gedroogd
hooi en Kaapse appel. Beendroog qua smaak, met wit en geel fruit
maar vooral groene appelen, hyperfris. Ook deze wijn heeft begeleidend
voedsel nodig, zoals gebakken vis, maatjes, gemengde salades
of scampi's op de grill."
Over de Cuvée Spätlese 2007: "Op
het grensgebied tussen droog en zoet bevindt zich deze mix van
chardonnay, sämling en welschriesling, die over 89,2 gr/l
restsuiker en slechts 9,5% alcohol beschikt. Resultaat van een
late pluk waarop zich nog geen botrytis (edele rotting) kon
nestelen. Het resultaat: stralend mediumgeel, royaal tranend.
Rijp boeket: abrikozenjam, perzikbloesem, amandelpasta en een
lichte exotische fruittoets. In de mond enorm veel citrus en
vette abrikozen, opnieuw witte bloemen en kruiden, maar vooral
verstandige zuren. Mooi bij riviervis met beurre blanc, roggenvleugel
of bepaalde patés."
De Cuvée Auslese 2006 tenslotte: "Een
ménage à trois van sämling, welschriesling
en weissburgunder met flink wat restsuiker (112 gr/l) die we
als avondafsluiter zouden drinken of hooguit bij fijne patisserie.
Zuiver en intens goudgeel, met een complex, fijn exotisch boeket
waarin ananas, gedroogde appelen, abrikozentaart, suikerbonen
en witte snijbloemen. In de mond: gelevruchtenpuree, mollig
en met gekonfijte citroen, maar uitgerust met een prima fraîcheur
die alles voldoende vief houdt. Heel fijntjes in zijn genre." |
|
|
| De Morgen
Magazine van 01/03/2008: "Baas in eigen vat" |
|
 |
Zijn
vrouwen lang de "niggers of the wine world" geweest,
dan komt hier volgens Frank Van der Auwera stilaan verandering
in: "Vandaag moeten echter zelfs de grootste macho's bekennen
dat er veel vrouwelijke wijnmakers zijn die topcru's bottelen."
En: "Vandaag de dag kennen vrouwen even goed oenologie
als mannen, want ze doen allebei hun uiterste best om excellente
wijn te produceren. Vinificatie heeft namelijk geen snars te
maken met genetica of X of Y-chromosomen... Een duidelijke illustratie
van deze versnellende vervrouwelijkingstrend zijn de talrijke
all-womenclubs die nu door domeineigenaressen en oenologen in
gans Europa worden opgezet. Zo werd in Oostenrijk '11 Frauen
und ihre Weine' opgericht... We moeten natuurlijk ook niet te
snel hoera roepen, want zo wordt geschat dat in Duitsland amper
1% van alle wijnmakers een vrouw is, terwijl in Oostenrijk slechts
25 à 30 wijnmaaksters écht meespelen tussen de
grote jongens. Ruimte voor expansie zat..."
Frank had goed gezien dat er in het aanbod van De Koning Drinkt
drie vrouwelijke wijnmakers te vinden zijn: Birgit
Eichinger, Birgit Braunstein
(die beiden deel uitmaken van bovengenoemde '11 Frauen und ihre
Weine') en Matilde Poggi (van Le
Fraghe). Van deze producenten proefde Frank zes flessen,
waarvan hieronder de proefnotities.
Over de Roter Veltliner Wechselberg 2006 (Eichinger):
"...strogeel, ultrahelder met een sappig exotische boeket,
floraal (perzikbloesem), met impressies van rijpe abrikozen
en gekonfijte ananas. Rijpe perziken en guave in de mond, maar
vooral strak en mineraal met heel levendige, pittige zuren."
Over de Grüner Veltliner Gaisberg 2006
(Eichinger): "Ook dit blijkt een voortreffelijke fles,
opnieuw het eindproduct van lage rendementen (30 hl/ha). Intense
mediumgele kleur met vet tranentapijt. Enorm florale, rijpe
neus, zelfs romig in aanzet, met een groenkruidige toets en
impressies van abrikozenjam en mirabellen. Daarna beendroog
en strak mineraal in de mond, boordevol citruszeste (pompelmoes),
maar ook met mango en groene kruisbes. Verse munt in de finale.
Barst van het potentieel. En zeggen dat haar vader haast omver
viel toen ze in 1992 met een eigen wijnbedrijf startte."
Vorig jaar heeft Frank de wijnen van Birgit Braunstein reeds
heel enthousiast besproken en de nieuwste jaargangen lijken
hem zelfs nog sterker. "Haar Zweigelt Mitterjoch
2006 is een 100% vatgelagerde Zweigelt-cuvée
met een oliedikke, robijnrode kleur en een zeer sexy boeket,
lichtjes gerookt maar met nougat, praliné en rood pitfruit
à volonté. Aangenaam rond en zelfs romig in de
mond, opnieuw met een samenspel van gekonfijte kersen en krieken,
hazelnoten en vanille, maar tevens ruim voorzien van een goede
frisheid. Leuk. Haar Oxhoft Rot 2003, een mix
van cabernet sauvignon, zweigelt en blaufränkisch die twee
jaar op barriques lagerden, is echter hét paradepaardje.
14% alcohol en nog één brok kracht en concentratie.
Mooi intens-rode kleur, veel brillance. Aangenaam geschakeerd
boeket waarin notenpasta, vanille, een fijne boisé-toets
en bosbessen. Nog atletisch maar ook romig in de mond, met reeds
de charme van onder andere crème au beurre, geroosterde
noten, praliné en bosaardbeien. Finale met rijpe, maar
nog prominente tannines. Een kanjer.
Over de wijnen van Matilde Poggi: "Haar Bardolino
Classico 2006 blijkt een fruitludieke, van jeugd barstende
wijn. Qua kleur wat tegenvallend met reeds waterachtige verbruining,
maar toch prachtig fonkelend transparant. Aangenaam floraal
geparfumeerd met ook impressies van tuttifrutti-ijs, banaan
en cappuccino. Vooral de smaak is prima: lekker vol en rond,
met impressies van rijp rood pitfruit en watermeloen, maar zorgeloos
fris. Enorm speels. Koel en jong drinken. Het contrast met haar
Cabernet Quaiare 2000 (70% cabernet sauvignon,
30% cabernet franc) kan niet groter zijn: de Bardolino is fijntjes,
de cabernet gecorseerd en straf. Normale kleurontwikkeling,
briljant en olietranend. Rijk boeket waarin geroosterde cashewnoten,
vanille, griottes, jeneverbes en arabicakoffiebonen. Daarna
in de mond nog verrassend streng en noterig, met een duidelijke
cedertoets, maar na verloof van tijd cassis, walnoten en pure
chocolade. Vrij rustiek, maar een krachtpatser met véél
reserve. Veiligheidshalve decanteren?" |
|
|
| Decanter
november 2007: Prosecco |
|
 |
In de november-editie van het toonaangevende internationale
wijntijdschrift Decanter wordt de Prosecco doorgelicht. Onze
Prosecco-producent Le Colture
komt er als tweede beste - zeg maar zilveren medaille - uit
de bus. Een verrassing? Niet voor ons. Lees wat Tom Stevenson
schrijft over de Cruner Dry (vijf sterren,
het maximum): "All freshness and elegance from a producer
who in recent years has threatened to take Carpené Malvolti's
crown, yet amazingly, owners Cesare and Renato Ruggeri have
yet to find an agent in the UK. The very rich Cartizze
is equally as impressive, showing a lovely sweetness, yet crisp
fruit on the finish, while I would give four stars to the crisp,
floral, true Brut Fagher and the lovely, crisp
Pianer Extra Dry". Voor alle duidelijkheid:
Carpené Malvolti is de leidende producent van Prosecco
schuimwijnen, en Le Colture wordt in België verdeeld door
DE KONING DRINKT. Ons aanbod beperkt zich op dit ogenblik tot
de Prosecco Brut Fagher. |
|
|
| Wijnkoopgids
2008 |
|
 |
3
wijnen van De Koning Drinkt werden opgenomen in de editie 2008
van de Wijnkoopgids ("De 300 beste wijnen onder de 10 EURO"):
de
Müller-Thurgau 2006 van Graziano
Fontana (OSCAR)
de
Sauvignon Blanc 2006 van Graziano
Fontana
de
Valpolicella Classico 2005 van Brigaldara
(OSCAR).
Over
de Müller-Thurgau schrijft Frank: "Vraag
eerst uw tafelgezelschap of ze misschien zin hebben in een
glas Müller-Thurgau. De kenners zullen u bekijken alsof
u hun frisdrank wilt voorschotelen. Zeg dan snel dat u wel
wat anders koel hebt staan, iets véél leukers
en wikkel een handdoek rond deze fles. Wedden dat uw gezelschap
na de eerste slok meteen aan een polonaise begint wegens lichte
extase? Want dit is een opwindende, hyperenergieke maar tegelijk
ook met rustig wit fruit uitgeruste fles, die aantoont dat
de Müller-Thurgau niet altijd het lelijke eendje is.
Kijk naar de kleur: intens strogeel, parelmoer groenglanzend,
kristalhelder. Daarna het boeket: eerst floraal (meiklokjes,
oranjebloesem), daarna met wit en groen fruit, waaronder kruisbessen,
witte perzik en appel. In de mond lijk het echter van een
raszuivere, hyperkinetische Sauvignon, zo zesty en gespannen,
met Mexican waves van kruisbessen, limoenen, pompelmoes en
ciderappeltjes, fris tot diep in de finale. Kortom, spoel
door dat stereotype en schenk deze Italiaan rond hooguit 8
à 9 °C."
Over de Sauvignon: "Trentino heeft een
gigantische probleem: het één DOC-koepel waaronder
zo'n twintig verschillende wijntypes thuishoren, gedoopt naar
hun druivenras. Dat maakt het natuurlijk voor de leek niet
makkelijk om er een geografische eenheid qua smaak of karakter
in terug te vinden. Deze druivenapproach biedt echter wel
voordelen: zelfs consumenten die niet malen om origines of
terroirs kunnen makkelijk een bepaalde variëteit uit
de rekken plukken. En als dat dan toevallig zo'n zesteduivel
is als deze nerveuze, perfect getypeerde Sauvignon, zit alles
snor. Groengeel en zo helder als een bergbeekje, echt stralend.
Daarna uit het glas opstuivende Sauvignon, citruszesty en
mineraal, in de mond gevolgd door impressies van Kaapse appel,
limoenen, kruisbessen en pompelmoes, pittig en zesty tot diep
in de finale. een Sauvignon met een behoorlijk dik lijf trouwens,
met 13,5% alcohol. Te schenken rond 9 °C."
Over de Valpolicella: "Valpolicella
zal nog wel enkele jaartjes nodig hebben voor het pizzeria-imago
definitief wordt afgeschud. Vooral de vorige generatie wijndrinkers
heeft namelijk te veel obscure, fruitmagere exemplaren willens
nillens moeten consumeren, die helaas wél officieel
recht hadden op de appellatie. Maar het Italië van na
2000 is niet langer het wijn-Italië van pakweg de vroege
jaren '90: fruit fun en fraîcheur zijn ook de drie f-woorden
die er nu volop vereerd worden. Deze oogst is duidelijk wat
rustieker en strakker gestructureerd dan vorige oosten. De
kleur oogt niet echt wow, want reeds verbruinde rand, maar
wel met fonkelende tranen als olie-olifanten. Fantastisch
geparfumeerd echter: impressies van zoete vanille, jammy rode
pruimen, kruidnagel, laurier, gekonfijte blauwe bosbessen
en pure chocolade. Ook in de mond enorm veel vlezigheid, met
impressies van fruitcake, rodevruchtenmarmelade, fluwelig
en rijp van textuur, met pas in de (lange) afdronk opnieuw
een wat aardse terroirtoets. Een classico met klasse, te schenken
rond 16 °C, vooral bij herfstige of winterse schotels."
|
|
|
| Weekend
Knack van 18/04/2007: "Wijnpakket" |
|
 |
In
Weekend Knack van 18 april bleek de Grüner Veltliner
Wechselberg van Birgit
Eichinger de favoriet van BV Alex Carlier: "Heel aangename
wijn, elegant en zelfs bloemig, lekker fruitig." Waar Frank
Van der Auwera nog aan toevoegt: "... rijpe neus van abrikozen,
perzik en meloen, heel floraal (gentiaan). Daarna licht exotisch
in de mond (ananas, mango), flirtend met wat zoet, uiterst sappig
en vet, maar toch mineralig-droog in de onderbouw. Ongetwijfeld
een prins(es) aan tafel."
Over de Müller-Thurgau van Graziano
Fontana (Alex Carlier): "Niet echt mijn genre. Maar
toch wel lekker, hoewel iets te bitter in de afdronk."
Frank Van der Auwera: "Ik sla deze wijn veel hoger aan,
omdat de müller-thurgau - die toch vaak zoeterige, mollige
flutwijntjes geeft - hier op de kalkhoudende leembodems van
Trentino uiterst zesty en beendroog uit de hoek komt. Inderdaad
een maaltijdwijn met een pittige, citrusfrisse, zelfs grassige
neus à la sauvignon blanc. Sappig in de mond, met een
minerale finale. In zijn genre voortreffelijk."
Over de Pivier van Cesconi
(Alex Carlier): "Hoewel de eerste slok lekker was en de
structuur krachtig, vond ik de wijn niet elegant genoeg. Vermoedelijk
nog niet à point, want nog te gesloten." Frank Van
der Auwera: "Deze 100 procent merlot-cuvée heeft
een beresterke reputatie bij de 'kenners'. De reactie van Alex
is begrijpelijk, want 'naakt' gedronken, zonder enkele uren
zuurstofhappen, is deze met 14,5% alcohol uitgeruste wijn nog
veel te gespierd. Ook bij ons leverde een degustatie 's anderendaags
veel hogere scores op: dikrode, briljante kleur met vet tranenspoor.
Pas na veel walsen impressies van bramen, bittere chocola en
blauwe pruimencompote; geurindrukken die zich doortrekken in
de nog heel tanninerijke, krachtige maar vlezige smaak. Bovendien
een absolute maaltijdwijn in plaats van een relaxwijn."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 31/03/2007: "Fruitkorf" |
|
 |
In
De Morgen Magazine van 31 maart jongstleden bleken de Spätlese
Cuvée en de Welschriesling Eiswein
van Hans Tschida (Neusiedlersee,
Oostenrijk) een ontdekking voor Gerd Brabant. "De Spätlese
werd gemaakt van rijpe druiven, zonder dat ze echt aagnetast
zijn door de botrytis. Daardoor proef je nog het pure en exotische
fruit van de druiven. De Eiswein is dan weer gemaakt van bevroren
druiven. Een wetgeving die exact de temperatuur van oogst aangeeft,
bestaat niet. Men schrijft voor de druiven 'in bevroren toestand'
te oogsten met een minimaal mostgewicht van 127° Oechsle,
wat overeenkomt met een potentieel alcoholgehalte van ca. 17,5%.
Dit zijn een pak natuurlijke suikers, en de gisting verloopt
dan ook zeer traag. Meestal slagen de gistcellen er niet in
meer dan 7 à 10 procent effectief alcohol te halen uit
deze suikermassa. De rest blijft als natuurlijk restzoet in
de wijn. Een mooie Eiswein is een combinatie van zoet en zuur.
het draait om die ene kleine druppel in het hart van de druif
die door de suikerconcentratie een laag vriespunt kent. Deze
druppel wordt er na de oogst 's nachts onmiddellijk uitgeperst.
Hard labeur en het lukt niet ieder jaar, maar het loont de moeite."
Verder over de Eiswein: "Tschida laat
met zijn Eiswein een schoolvoorbeeld van perfectie zien, zonder
overdreven geconcentreerd of plakkerig te zijn. Elegantie troef,
dus. Goudgeel in het glas. Dit is pure verleiding: kweepeer,
meibloesems, lagen exotisch fruit met heerlijke impressies van
allerlei oosterse specerijen. geweldig sappig en gekonfijt in
de mond: perzik, peer, abrikoos, ananas en passievrucht. Een
korf vol exotisch fruit. En bovendien een lange afdronk waar
het zoet een sensuele paringsdans aangaat met de mooie zuren."
Over de Cuvée Spätlese: "Lichtgele
kleur. Ook hier een exotisch festijn van abrikoos, ananas, mango,
vlierbloesem en citrus. Wat een elegantie in de mond, mijlenver
van plakkerig gedoe. Het zoet proef je als puur fruit: wederom
perzik, rijpe ananas, wat kruidig, tikkeltje zwarte bes. Niet
overdreven, alles juist gedoseerd. Fijne, lange finale."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 03/03/2007: "BB uit Burgenland, wijn met ballen" |
|
 |
De
wijnen van onze Oostenrijkse producente Birgit
Braunstein trokken de aandacht van Frank Van der Auwera,
wat dan weer leidde tot een boeiend artikel in De Morgen Magazine
van 03/03/2007.
Frank ergert zich aan de vooroordelen die heersen ten opzichte
van vrouwelijke wijnproducenten. Alsof die enkel fijne en fruitgevoelige
wijnen zouden maken. "Birgit Braunstein en haar wijnen
met body en ballen tonen echter aan hoe belachelijk zo'n stereotype
wel is."
Braunstein reageert nuchter: "Ik probeer vrij traditionele,
onopgesmukte wijnen met veel karakter te produceren, mineraal
maar toch ook elegant qua stijl, maar altijd met véél
body en een lang leven. Daarom werk ik vooral met autochtone
druivenvariëteiten waarbij ik het terroir maximaal wil
benadrukken. Kortom, wijnen die typisch zijn voor mijn regio
én mijn persoonlijkheid. Dat vrouwen andere wijnmakers
zouden zijn dan mannen, daar geloof ik niet in. Alles hangt
van de passie af die je in je werk legt."
Zijn er dan geen nadelen om als vrouw deze job te doen? "Zo
haat ik het de barriques schoon te maken, want die wegen verduiveld
zwaar, maar anderzijds is het zalig om in de wingerd te werken.
Want dààr ligt de magie: een wijn kan maar zo
goed zijn als de wijngaard waaruit hij komt. Negentig procent
van de kwaliteit wordt bepaald door wat er met de druiven gebeurt
tijdens hun groeiproces en slechts tien procent door de afwerking
in de kelder."
Tenslotte de proefnotities van Frank. Over de Zweigelt
Mitterjoch 2005: "Meteen een schot in de roos,
als u tenminste van een fruitbeladen cuvée houdt. De
minst 'gespierde' van de reeks die zijn twaalf maanden rijping
op barriques prima verteerd heeft. ... Lekker vlezig en mollig,
propvol gekonfijte kersen en krieken, voorzien van een prima
fraîcheur. Ongecompliceerd leuk, maar met voldoende fruitkracht
om nog een aantal jaren te bewaren."
Over de Blaufränkisch Heide 2004: "Nog
intacte kleur met veel briljantie, maar een mineralere neus
dan de vorige fles, zelfs een vleugje munt en veel zwarte bes.
In de mond krischachtig, met ook impressies van geroosterde
amandel en een vurig witperperige finale. Karakter, maar we
hebben het toch voor de frivolere Zweigelt... Belangrijk: de
halve fles die we 's anderendaags proefden, kwam sterker uit
de hoek. Luchthappen is dus vereist."
"Vervolgens glijdt de topper in ons glas: de supersmakelijke
St. Laurent Goldberg 2003. ... Mooi robijnrood
met dikke, stroperige tranen. Fijn bouquet met daarin bosaardbeien,
cederhout en notenpasta, lichtjes aards en mineraal. Heel sappige,
fluwelen mondvulling daarna, met nougatimpressies en veel rood
bosfruit plus griottes, gekonfijt zonder plompheid, want opnieuw
met die prima fraîcheur die alle BB-wijnen karakteriseert.
Rijpe tannines en een fijne gerookte eiktoets in de afdronk.
Een 'bourgogne' voor bordeauxliefhebbers."
Over de Pinot Noir 2003: "Als u een fijnzinnige
pinot verwacht, zal dit glas u zelfs verrassen, want het blijkt
meer een rustiek, zwaar mineraal type. Mooi robijnrood nog,
normaal geëvolueerd met schitterende briljantie. Neus van
rijpe blauwe bessen en notenpasta, gevolgd door een mineralige,
peperige maar toch ook robuuste smaak ... met rood steenfruit
in de hoofdrol en veel body. We vermoeden wel dat, gezien de
materie, deze cuvée pas over enkele maanden echt op dreef
zal komen, maar momenteel kan hij ons niet echt bekoren."
"Geduld is zeker ook een must voor de Oxhoft Rot
2002. ... Ondanks zijn minderheidspositie is het in
dit stadium duidelijk de cabernet die de baas speelt. Intens
rood nog, met fonkelende olietranen. Vrij animale geurstart,
met toch reeds rood pitfruit, maar vooral ook mineraal, met
o.m. impressies van potloodgrafiet. Aanvankelijk in de mond
ook impressies van torrificatie (geroosterde koffiebonen), maar
na een tijdje ook praliné en specerijen die het rode
steenfruit en de cassis nog wat domineren. Heeft duidelijk nog
véél tijd en zuurstof nodig om zijn fruitkracht
écht te tonen, maar toekomst zat."
Conclusie van Frank: "We steken onze hand
in het vuur. Wie deze set blind proeft en meteen uitroept :'Gemaakt
door een vrouw!' krijgt van ons een karton wijn. Verder zien
we dit BB-gamma als absolute maaltijdpartner. De mineraliteit
en duidelijke zuurgraad van vrijwel elke cuvée maken
dat de wijnen veraf staan van het soms modieuze Nieuwe Wereld-type,
maar zich beslist aan tafel zullen bewijzen bij o.m. rundvlees,
haarwild en krachtige kazen. Solo gedronken zijn sommige cuvées
in hun jeugd wat té gespierd en zelfs introvert."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 16/12/2006: "Dolomietenwijn" |
|
 |
Ook
onze nieuwe rode wijnen van de broers Cesconi
weten Gerd Brabant te bekoren! In De Morgen Magazine van 12
december schrijft hij hierover: "De rode wijnen van Cesconi
verenigen kracht en elegantie op grootse wijze."
Over de Moratèl: "Diep paarsrood.
Zeer aantrekkelijke neus met veel fruit (bosbes, pruim), koffie,
vanille op een kruidige achtergrond. Fijne structuur met impressies
van mokka, koffie, zwart fruit en ceder. Leuk zuurtje op het
einde. De finale is getekend door vanille, wat fruitsnoepjes
en een lichte vegetale toon die helemaal niet stoort. Lekker
glas wijn!"
Over de Merlot Pivier: "Complex aroma
van donkere chocolade, zoethout, koffie en braambessen. Vooral
de ceder en het zoethout gaan een paringsdans aan met het fruit.
De gerookte koffietoon komt in de finale nog even piepen. Knappe
merlot die mijlenver staat van het slappe fruitsapgedoe. Inhoud,
complexiteit en structuur. Deze wijn heeft het allemaal."
Zoals u al vermoedde is dit moois verkrijgbaar bij De Koning
Drinkt. |
|
|
| Wijnkoopgids
2007 |
|
 |
Opnieuw
werden 5 wijnen van De Koning Drinkt opgenomen in de editie
2007 van de Wijnkoopgids ("De 300 beste wijnen onder de
10 EURO"):
de
Falerio Oris 2005 van Ciù
Ciù
de
Muskat Ottonel (OSCAR) en Sauvignon (beide 2005) van Mirovino
de
Müller-Thurgau 2005 van Graziano
Fontana (OSCAR)
de
Valpolicella Classico 2004 van Brigaldara.
Enkele
uittreksels uit deze zeer populaire wijngids. Over de Falerio
Oris : "Deze wijn is afkomstig van het zuidelijkste
deel van de Marken, een regio die in de Belgische glazen zo
goed als onbekend is, op de Verdicchiodruif na. ... Stralend
lichtgeel, met een fijne neus van Doyennépeer en perzikbloesem,
lichtjes exotisch. Sappig daarna in de mond, met een fijne
zesty toets als rugdekking, maar vooral een tweestrijd tussen
perzik en peer, flink rijp van textuur. Geroosterde amandeltoets
in de afdronk. Geen marathonloper, maar een bijzonder smakelijke
spurtfles. "
Wat de Müller-Thurgau betreft, schrijft
Frank: "De aha-erlebnis is soms groot als we na maanden
de gemaskeerde flessen ontcijferen en onder meer zien dat
deze Italiaanse Müller-Thurgau - die vaak toch een werkmansdruif
in plaats van een upper class-variëteit is - opnieuw
een schitterend resultaat in deze gids behaalt. Wat een parelmoeren,
groen glanzende, kristallen kleur! Wat een heerlijk, vinnig
uit het glas opstuivend boeket à la Sauvignon blanc,
met een florale aanzet (perzikbloesem) maar verder pakken
groene appelen, witte perzik en pompelmoeszeste. En vooral:
wat een sappige, citruszesty en zelfs lekker nerveuze smaak,
met een Mexican wave van rijp fruit van allerlei origine (Kaapse
appel, kruisbes, limoen). het tot nu toe lekkerste bewijs
van het feit dat Müller-Thurgau vaak onterecht als het
kneusje van de druivenclub wordt beschouwd."
Over de Muskat Ottonel: "Dat de Sloveen
Miro Munda en de Oostenrijkse broers Polz uit Süd-Steiermark
samen de stratosfeer van de Sloveense wijnindustrie verkennen,
is ons al een tijdje duidelijk. Maar met deze fantastische
fruitmeteoor slaan ze meteen een krater in deze gids, want
dit is vakwerk met een hoge wow-factor. Groengele, haast neutrale
kleur, gevolgd door een middelpuntvliedende parfum: violetsnoepjes,
witte perzik, Doyennépeer en verder een heel bloemencorso
dat in het glas paradeert. Daarna een strakke, beendroge wijn
met veel wit fruit, opnieuw violetsnoepjes, een fraîcheur
à la Sauvignon, zesty en met gemberimpressies in de
afdronk. Wat een gastronomisch wonderkind, klaar voor elk
culinair fusionexperiment."
Over de Sauvignon: "... Het wijnhuis
Mirovino ... vleit andermaal een schitterende, gespannen Sauvignon
in onze glazen. Parelmoer, kleurloos groen met een schittering
als een diamant. Prachtige neus: rijpe witte perzik, nectarines,
zoete witte bloemen, tangerine, heel fris opstuivend. Daarna
in de mond strak en beendroog, minder mollig dan de neus suggereert,
met impressies van groene appel, steranijs en passievrucht,
vrij grassig en mineraal, op een rug van zeer beheerste alcohol.
Als u zich nu afvraagt waarom we van deze frisse, strak in
de joggingbroek zittende Sauvignon geen oscar maakten: met
zijn prijskaartje schuurt hij wel gevaarlijk dicht tegen de
tieneurodrempel aan, hoewel we deemoedig bekennen dat hij
zijn prijs waard is."
Over de Valpolicella: "... veel Valpolicella's
hangen een jaartje na hun oogst dun en uitgeblust in het glas
of blijken aan verzuringsverschijnselen te lijden, maar gelukkig
is er ook sprake van een tegenbeweging, die méér
concentratie, méér fruitvlees en méér
terroir in het glas weet te vangen. Deze wijn van Stefano
Cesari behoort opnieuw met vlag en wimpel tot de tweede categorie.
Fonkelend, transparant granaatrood, gevolgd door een fijn,
mooi ontwikkelend boeket van rijpe kersen, bosaardbeiene en
bittere chocolade, lichtjes floraal. Daarna vrij fluwelig,
goede rijpe rode pitvruchten, iets eleganter en lichtvoetiger
dan de vorige jaargang maar nog steeds een prima classico,
die eindigt met een fijne, kruidige toets (onder andere laurier)."
|
|
|
| Ambiance
juni 2006: proeverij Oosteuropese wijn |
|
| |
In de categorie witte wijn haalt de Sauvignon Réserve
2002 van Mirovino een mooie 6de
plaats met een score van 81,40 punten. En dit als enige Sloveense
wijn! In het begeleidende artikel bestempelen Guido Francque
en Fabian Scheys Slovenië als dé in het oog te houden
wijnregio in Oost-Europa. |
|
|
| Ambiance
april 2006: Riesling-proeverij |
|
 |
Van de door ons ingestuurde wijnen voor de Riesling-proeverij
van Ambiance (resultaten gepubliceerd in de editie van april)
is de Riesling Spätlese "Sonnenberg"
2004 van (alweer!) het wijngoed Siegrist
bekroond! In de categorie "Spätlese trocken"
behaalde deze wijn de derde plaats met een score van 87,21 punten,
en dit terwijl we opboksten tegen de meest gereputeerde producenten
van Moezel, Pfalz, Baden en Rheingau, zeg maar gans Duitsland!
In totaal werden 81 Duitse Rieslings voor deze wedstrijd ingestuurd.
Een bewijs te meer van de kwaliteit van de wijnen van Thomas
Siegrist! |
|
|
| De Morgen
Magazine van 25/03/2006: "Mister Dornfelder" |
|
 |
Enige tijd geleden berichtten wij u (zeer enthousiast trouwens)
over de nieuwe jaargangen van onze Dornfelders van het wijngoed
Siegrist uit de zuidelijke
Pfalz. Zaterdag jongstleden (25 maart) bleek in De Morgen Magazine
dat ook Gerd Brabant deze wijnen weet te schatten!
Over de ontstaansgeschiedenis van de Dornfelder-druif schrijft
Gerd: "..., feit is dat er achter het ontstaan van deze
druif misschien niet de meest nobele bedoelingen zaten. August
Herold, actief aan het wijnbouwonderzoekscentrum in Weinsberg,
kruiste in 1955 twee Duitse druiven met elkaar: helfensteiner
en heroldrebe. Het resultaat was een nieuwe variant, dornfelder
gedoopt. De stok gaf dikke trossen met relatief grote druiven,
die naar verhouding ook flink gekleurd waren. Niet alleen de
schil, maar ook het sap van de druif gaf een rode kleur. Daarmee
waren Duitse producenten in staat om bij hoge rendementen toch
een rode wijn te maken die over een behoorlijke rode kleur beschikte,
iets wat bij de andere rode varianten minder mogelijk was."
En verder: "Gelukkig zijn er in Duitsland ook ernstig werkende
producenten, en dat zijn er een pak trouwens, die met dornfelder
echt geweldige resultaten bereiken. Een van de absolute specialisten
is ongetwijfeld Thomas Siegrist. Hij is gevestigd in de prachtige
Zuidpfalz, op een boogscheut van de Elzas en badend in een mediterraan
microklimaat. Lage rendementen en een trage vinificatie op zowel
houten foeders als barrique geven een dornfelder die bij de
beste in Duitsland kan worden gerekend: intens gekleurd, met
een machtige fruitinhoud en met structuur. Sommigen noemen hem
zelfs Mister Dornfelder. Daar is zeker iets van waar."
Over de Dornfelder 2004 ("prijs-kwaliteitwijn",
8,00 EUR): "Dit is allesbehalve een basisdornfelder, want
deze wijn combineert de ernst van een grote met het plezier
van een jonge fruitgedreven wijn. Dieproodpurper. Geweldig fruitig
aroma van frisse aardbei en framboos, maar ook gekonfijte kers
en zelfs snoepjestoetsen (rode neusjes). De smaak toont zich
enerzijds geweldig fruitrijp, met zoete rode vruchten en ook
wat peper en tijm. Aan de zijlijn geeft de speelse aciditeit
deze wijn een uitzonderlijk vinnig karakter. Een voor een dornfelder
lange en fijne afdronk. Smaakvol! Ik blijf dit een fantastische
pastabegeleider vinden."
Over de Dornfelder Barrique 2003 ("topper",
15,20 EUR): "Een kleur waar je niet door kunt kijken. Koffie,
lichtjes fumé en zwart bessenfruit gaan hand in hand.
Ook mooi en fijn gekruid (peper en pittige vanille). Geen overdosis
hout, hier krijg je structuur in de mond en een dikke fruitmassa.
Een echte verleider met fluwelige en vlezige tannines die samen
de lange en verfrissende afdronk inzetten. Een topdornfelder." |
|
|
| De Morgen
Magazine van 26/11/2005: "Modern Sloveens" |
|
| |
Onze zaterdag kon alvast niet stuk toen wij die ochtend De Morgen
Magazine opensloegen. Op de laatste bladzijde bespreekt Gerd
Brabant de Kog3 en de Sauvignon Reserve van onze Sloveense producent
Mirovino. We laten u even meegenieten:
"... Maar dat in een tijdspanne van slechts enkele jaren
al zulke puike en zuivere resultaten kunnen worden behaald,
laat ons het beste vermoeden voor de toekomst. Niet alleen voor
Mirovino zelf, maar misschien wel voor de hele regio. Het gebied
Ljutomer-Ormoz is in hoofdzaak een wittewijngebied, maar het
geproefde materiaal was totnogtoe niet echt een voorbeeld van
kwalitatief werk. Elke regio heeft zo zijn pioniers, misschien
is Mirovino dat wel voor dit stukje Slovenië."
Over de Kog3 2004: "Ultramoderne en frisse
stijl. Dit glas stuift! De heldere kleur is maar schijn, aan
dit aroma kan menige fruitmand niet tippen: kruisbessen, pakken
citrus, frisse appel en laagjes vlierbloesem. Dezelfde frisheid
in de mond, met een tikkeltje vet, maar vooral rijen citrus
en sterfruit. Zoek geen complexiteit, wel fris fruit in het
kwadraat. Loepzuiver, modern en lekker nerveus. Jong drinken."
Over de Sauvignon Reserve 2002: "Lichtgele
aanblik. Mooi, discreet en tegelijk breed aroma van zachte houttonen
met rijpe gele pitvruchten, wat exotisch getint en op de achtergrond
peer en appel. Geroosterde tonen, limoen, de frisheid van passievrucht
en een gevoel van lentebloesem. Behoorlijke molligheid en een
fijnbesnaarde afdronk. Een boeiende stijl, herkenbaar sauvignon." |
|
|
| Wijnkoopgids
2006 |
|
 |
Maar
liefst 6 wijnen van De Koning Drinkt werden opgenomen in de
editie 2006 van de Wijnkoopgids ("De 300 beste wijnen onder
de 10 EURO"):
de
Kog3 en Sauvignon Classique (OSCAR) (beide 2004) van Mirovino
de
Müller-Thurgau 2004 van Graziano Fontana (OSCAR)
de
Roter Veltliner Wechselberg 2004 van Birgit Eichinger
de
Valpolicella Classico 2003 van Brigaldara (OSCAR)
de
Lagrein 2004 van het Untermoserhof.
Laat
ons even meelezen met Frank Van der Auwera. Over de Kog3:
"... Deze duidelijk door Sauvignon gedomineerde blend
is minder geraffineerd dan de volbloed Sauvignon die we verderop
bekronen, maar tussen al het frisse secgeweld dat onze proevers
op tafel kregen, bleef deze modern gevinifieerde Sloveen met
vlag en wimpel overeind. Alleen al het feit dat men hier probeert
'eigen' druiven te mixen met de globetrotter Sauvignon verdient
een plium, vooral als het resultaat zo fris en sappig is als
dit exemplaar... Fantastisch aromapakket waarin de Sauvignon
toch de overhand neemt: grassig, met veel zesty limoen, Kaapse
appel en tuinkruiden. Idem in de mond, alhoewel hier ook impressies
van sappige peer en appel, maar de grassige, frisse ondertoon
blijft. Mooi droog van karakter en met citruspersje (mandarijntjes)
in het hart."
Wat de Müller-Thurgau betreft, schrijft
Frank: "... Müller-Thurgau is, geef het maar toe,
in het diepste van uw snobisme, in de ogen van wijnconnaisseurs,
'maar' een werkmansdruif... Tot ze dit zestekind proeven,
want dan zal de schok voldoende groot zijn om de schellen
van hun ogen te laten vallen: groengeel, stralend en tranen
als gulzige beekjes na een orkaan. Fantastisch opstuivend
boeket dat Sauvignon jaloers moet maken, volgepakt met impressies
van pompelmoeszeste, groene appel en kruisbes... Aangenaam,
sappig en voor deze druif een ontdekking vanjewelste, die
eindelijk nog eens aantoont dat smaak en kwaliteit inderdaad
geen grenzen kennen."
Over de Sauvignon Classique: "... Wat
we in ons glas ontdekken is zonder pardon internationale kwaliteit,
met alle sap en zeste die de liefhebbers van Sauvignon wensen...
Rijpe witte perzik, Granny Smiths, perzikbloesem, peer: de
neus groothandelt dus meer in het witte fruit dan puur in
een citrusfestival. De mond is lekker mollig, met sappige
Conférencepeer, steranijs en passievrucht, mooi fris
van bouw met toch veel zesty nervositeit."
Over de Roter Veltliner: "De prijs van
de origineelste wijn gaat waarschijnlijk naar deze fles: Grüner
Veltliner kent stilaan elke wijnamateur die een beetje verder
kijkt dan de klassieke Siamese tweeling Sauvignon-Chardonnay,
maar Roter Veltliner, wat is dat voor een beest? ... Maar
geen tandengeknars of afkeurend gegrom, want dit is klassewerk...
Provençaalse rijpe perziken à volonté,
impressies van papajasorbet en een vleugje guave, kortom,
echt een exotisch geurenpalet. Fantastisch zesty daarna in
de mond, werkelijk limoenfris, maar ook met gekonfijte ananas,
zeer strak, speels en pittig. Dit maakt deze wijn, ook culinair,
zo'n ontdekking..."
Over de Valpolicella: "Veel Valpolicella's
hangen een jaartje na hun oogst al uitgeblust in het glas
of lijden aan verzuringsverschijnselen. Gelukkig is er een
tegenbeweging, die méér concentratie, méér
fruitvlees en méér terroir in het glas weet
te vangen. Stefano Cesari hoort ongetwijfeld bij deze Nieuwe
Smaakclub, met deze uitstekende, karaktervolle Classico...
Een overtuigend boeket van rijp bosfruit en griottes, pure
chocolade en geroosterde noten. Lichtjes animale en aardse
smaakstart, maar dan volgt een pak rijpe bessen en krieken,
flik rijp en sappig, met al even fantastische fraîcheur
en een vlezige body. Kruidig staartje met onder andere laurier.
Een eigenzinnige maar super-smakelijke Valpolicella mét
karakter, die vooral aan tafel een culinaire spreidstand zal
maken."
En tenslotte over de Lagrein, die er vorig
jaar ook al bij was: "Lagrein-druiven zijn in alle opzichten
buitenbeentjes... Daarom waren we verleden jaar al blij toen
we deze krachtige, fruitgedreven duivel in ons glad ontmoetten,
het oenologische kind van wijnmaker Georg Ramoser. Maar in
dit posttropische millésime 2004 lijkt de wijn haast
nog overtuigender... Fantastisch boeket met impressies van
stevig zwart fruit, mineralen, griottes, viooltjessnoepjes,
wilde bramen en lichtjes fumé. Megavlezig in de mond,
met pakken zwarte bessen en bramen, nog strak gespannen, enorm
geconcentreerd, uitlopend in een finale waarin zoethout, mokka
en zoete drop present zijn. Een vetzakje, dat pas na een halfuurtje
lucht happen zijn fruit écht begint te lossen."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 17/09/2005: "Blaufränkisch in vrouwenhanden" |
|
| |
Ook
onze Oostenrijkse rode wijnen vallen in de smaak van Gerd Brabant.
In De Morgen Magazine van 17 september jongstleden kwamen de
Blaufränkisch en de Oxhoft cuvée van Birgit
Braunstein aan de beurt. "Als vrouwelijke wijnproducent
weet Birgit Braunstein van wanten. Ze speelde het klaar enkele
jaren geleden tot wijnproducent van het jaar verkozen te worden
door een toonaangevend Oostenrijks wijnmagazine. Ze maakt rode
wijnen vol vuur en elegantie, die een breed publiek weet te
waarderen. De combinatie blaufränkisch en Birgit Braunstein
is zeker een aanrader."
Over de Blaufränkisch schrijft Gerd: "Voor
wie een eerste keer wil kennismaken met blaufränkisch is
dit de ideale, typerende fles. Intense paarsrode kleur. Lekker
zoetgevooisde rijpe aroma's zoals braambessen en rijpe krieken.
Zeker ook kruidnagel, peperkoeknuances en drop. Dit verleidelijke
spel komt tot een hoogtepunt in de mond met een vlezige en soepel
fruitsensatie. Heel zachte, haast onzichtbare tannines en verbazend
genoeg toch een mooie structuur, wat deze wijn voor plompheid
behoedt. Een smaakvol glas!"
Over de Oxhoft: "Een indrukwekkende cuvée.
Inkt in het glas met violet langs de rand. Veelzijdige aroma's,
waar het donkere rijpe fruit een hoofdrol speelt. Daarnaast
een lichte, niet storende vegetale toets, teer en kruidnagel.
Dezelfde warmte in de mond, mooi rond en vlezig, verweven rond
zachte koffie, ceder en zelfs wat oosterse specerijen. Lange
fijne afdronk, perfect in evenwicht. Kan nog rijpen, maar waarom
nog wachten? Ontkurken en genieten. Een prachtige wijn bij heel
wat wildstoverijen." |
|
|
| De Morgen
Magazine van 09/04/2005: "To bubble or not to bubble" |
|
 |
Opnieuw
weet Gerd Brabant onze wijnen te appreciëren! In De Morgen
Magazine van 9 april jongstleden kregen onze Zuidtiroolse sekt
en Chardonnay van Aloïs
Ochsenreiter een open doekje.
Over de Haderburg sekt schrijft Gerd: "Nootjes,
boterbonbons, heel zesty (limoen) en zoetrijpe gele vruchten.
Krachtig, rond, met pittige zuurtegraad naar het einde. Veel
citrusimpressies met onderbouw van amandel, en lichtjes gerookt.
Verrassende schuimwijn met veel wijnconcentratie die fris in
het glas blijft. Veel meer dan alleen een schraal, zuur basisproduct.
Excellent als maaltijdbegeleider."
Ook de Chardonnay van het huis weet Gerd te
bekoren: "Chardonnay geteeld in koelere omstandigheden
geeft extra mineraliteit en houdt het vaak monotone op de achtergrond.
Lichtgele Kleur. Verrassend in de neus: lekker floraal (rozen),
maar ook witte chocolade, limoen, mineraliteit en expressie.
Aangename ronde aanzet, mooie zuren in verlengde, bloemig, met
geel pitfruit en op het einde wat boterimpressies. Typisch en
atypisch tegelijk. Maar bovenal een heerlijke en smakelijke
wijn die snel zal pieken." |
|
|
| De Morgen
Magazine van 02/04/2005: "Vrouwelijke bardolino" |
|
 |
In
De Morgen Magazine van 2 april was Gerd Brabant aangenaam verrast
door de rode wijnen van Matilde Poggi (Le
Fraghe). Leest u zelf: "Leuk was de verrassing toen ik in
België een kwaliteitsbardolino vond. Verantwoordelijk voor
al dat lekkers is Matilde Poggi, een getalenteerde vrouw die
in 1984 het familiedomein overnam en ingrijpende veranderingen
doorvoerde... Het resultaat mag er zijn. Zonder aan karakter
in te boeten bereikt Poggi wat vele anderen niet kunnen. Niet
alleen de bardolino van dit domein is een aanrader, ook onze
topper blijkt indrukwekkend. De frisse huisstijl blijft, een
extra dosis concentratie en typische cabernettoetsen zorgen
voor het nodige drinkplezier. Beide wijnen zijn prachtig elegant,
fluwelig en verleidelijk evenwichtig. Je zou haast geloven dat
de hand van een vrouw erin te merken is."
Over de Bardolino schrijft Gerd: "Laat
je niet misleiden door de licht kersrode kleur; dit is puur
drinkplezier. Verleidelijk frisse zomeraroma's van aardbei,
rode kersen en bessen, samen met fijne kruidige toetsen zoals
muskaatnoot. Het mondgevoel is er een van sappigheid, geconcentreerd
fris rood fruit en mooie zuren. Niet complex, wel een geniet-
en zomerwijn. Zo hoort bardolino te zijn: drink- en fruitplezier
in het kwadraat."
Over de Cabernet (Quaiare): "Diepe kleurspiegel.
Je herkent de cabernet meteen: bovenal cassisfruit, maar ook
flink wat cederimpressies en rijpe krieken. Op de achtergrond
zweeft wat vanille. Rijk smaakpallet, met nog krachtige tannines,
maar bovenal flink wat fruitdekking en schitterende zuren die
de wijn mooi in balans houden. Een klasbak, die het spel tussen
finesse en concentratie perfect onder de knie heeft." |
|
|
| Gambero
Rosso 2005 |
|
 |
Deze
wijngids, die eigenlijk "Vini d'Italia 2005"
heet en algemeen als gezaghebbend wordt beschouwd, bespreekt
op een zeer gedetailleerde manier producenten en jaargangen.
Even het systeem van de "bicchieri" (bekers) uitleggen:
1 beker: een degelijke wijn in zijn categorie
2
bekers: een zeer goede tot uitstekende wijn
3
bekers: een voortreffelijke wijn ("eccelente").
Uit
de bijna 15.000 besproken wijnen worden slechts 264 "tre
bicchieri" uitverkoren! Wijnen met 2 bekers die ook nog
geselecteerd zijn geweest voor de finale waarin de 3 bekers
worden uitgereikt, krijgen een speciale vermelding. Scoren
"due bicchieri": alle wijnen van
het Untermoserhof en van het wijngoed Haderburg,
de rode Bardolino en de Cabernet van Le Fraghe,
de Müller-Thurgau en de Lagrein van Graziano
Fontana. De "Quaiare" van Le
Fraghe en de "Pas Dosé" van Haderburg
behalen een finaleplaats. Waarmee de kwaliteit van onze wijnen
nogmaals wordt onderstreept. De
volledige quoteringen van de wijnen van Le Fraghe,
Graziano Fontana, Haderburg
en het Untermoserhof vindt u op hun respectieve
pagina's. O
ja, van Roberto Marsetti zult u geen quoteringen
terugvinden. Die huldigt het principe dat een boer zich
enkel met zijn land moet inlaten en niet met papierwerk... |
|
|
| Wijnkoopgids
2005 |
|
 |
Zowel
de Lagrein van het Untermoserhof
als de Rivaner van Tom Beck zijn laureaat in de Wijnkoopgids
2005 van Frank Van der Auwera ("De
300 beste wijnen beneden de 10 EURO"). En of wij daar fier
op zijn?
Laat ons even ingaan op wat Frank Van der Auwera in de Wijnkoopgids
schrijft over de Rivaner: "... Niettemin
is de wijn leuk: parelmoer, groenglanzend, met een rijpe neus
van zeste, tuinkruiden, groene appel en kruisbes, fris en pittig.
Daarna mediumvet in de smaak met witte vruchten in de hoofdrol,
vooral Conférence-peer, eenvoudig van bouw maar met een
correcte citrusfraîcheur. Een Luxemburgse vin de pays,
te drinken rond 8°."
Wat de Lagrein betreft, schrijft Frank: "...
De kans dat u reeds van de Lagrein-druif hebt gehoord, laat
staan deze variëteit al in het glas hebt aangetroffen,
is vrij miniem. Ten eerste omdat de productie gekoppeld is aan
één regio - Zuid-Tirol, in Italiaanse handen -
en ten tweede omdat de wijn zelden de landsgrenzen oversteekt.
Deze overtuigende Lagrein is het product van wijnmaker Georg
Ramoser. Een cuvée die het vooral van zijn jeugdige fruitturbo
moet hebben. En dat zien, ruiken en proeven we meteen: nog intens
diepdonker, met de typische torrificatieneus van de Lagrein
met vooral mokka en bittere chocolade, naast gekonfijte zwarte
kersen. Zuiders en vet in de mond, boordevol zwarte woudvruchten,
lichtjes fumé van de zes maanden vatverblijf, maar met
een bijzonder kwieke fraîcheur die het geheel swingend
houdt. Afdronk in het teken van mokka en toffee. Een zeer aangename,
fruitvette wijn die het plezierige temperament van deze druif
prima tot expressie brengt. Serveer hem rond 14/15°."
|
|
|
| De Morgen
Magazine van 09/10/2004: "Blanc wordt weiss" |
|
 |
Opnieuw
maken onze wijnen naam! In De Morgen Magazine van 9 oktober
jongstleden was het de beurt aan de Weissburgunders van Thomas
Siegrist om onder de titel “Weiss wordt blanc”
door Gerd Brabant in het zonnetje te worden gezet.
Over de Weissburgunder Trocken schrijft Gerd:
"Helder lichtgeel. Zuivere, speelse aroma’s van citrus,
ananas, witte bloesem en peer banen zich onmiddellijk een weg
naar boven. Het mondgevoel verrast door een sterk mineraal karakter,
lekker strak droog met voldoende fruittegenwicht van sappige
groene appel en citrus. Verfrissende fijne afdronk. Op en top
zuivere wijn die door zijn uit de kluiten gewassen inhoud (een
volledige liter!) lang zal bekoren."
Over de Weissburgunder Spätlese trocken
Wollmesheimer Mütterle: "Tintelende lichtgele aanblik.
Zeer complexe neus met discrete amandel, verse ananas, tikkeltje
aards zelfs en limoenschil. Heerlijk rond in de smaak, sterk
geconcentreerd maar steeds elegant door een frisse fruitonderbouw
(vooral ananas en zachte citrus). In de lange afdronk, waar
de wijn een strakker en droger karakter krijgt, vinden we nuances
van nootjes. Boeiende wijn voor nog altijd niet te veel geld."
Waarmee de goede prijs-kwaliteit-verhouding van onze wijnen
nogmaals wordt onderstreept. |
|
|
| De Morgen
Magazine van 04/09/2004: "Jodelend
rood" |
|
 |
In De Morgen (en meer bepaald DM Magazine) van 4 september plaatste
Gerd Brabant twee van onze Zuidtiroolse succesnummers in de
schijnwerpers: de St. Magdalener Klassisch en de Lagrein Riserva
van het Untermoserhof.
Over de St. Magdalener schrijft Gerd: "De
St-Magdalener is een wijn voor elke dag, lichtfruitig. Georg
(Ramoser, DKD) heeft echter de reputatie een behoorlijk krachtige
variant op de markt te brengen. Het bewijs vonden we in ons
glas."
En nog: "De neus wordt gekleurd door duidelijke chocoladetoetsen,
fijn rood fruit zoals bosaardbei en een heerlijke kruidigheid.
Een fruitige smaaktextuur, die aan structuur wint en lang blijft
hangen. Veelzijdigheid typeert de smaak. Toch blijft het een
licht verteerbare soepele rode wijn."
Over de Lagrein Riserva: "De lagrein is
nog zo een druif die als men ze verstandig gebruikt meer dan
alleen leuke wijnen kan voortbrengen. Dat ras is sterk aan Zuid-Tirol
verbonden en lange tijd dacht men dat enkel Gries (een deel
van Bozen) goede lagreinwijnen leverde. Dat fabeltje is intussen
de wereld uit, want ook op andere locaties kan het de heerlijke
typiciteit bereiken : aroma's van mokka, donker fruit met een
krachtig en typerend bittertje."
En nog: "Intense aroma's die naar vanille, braambessen,
mokkatoetsen en cederhout refereren. Leuke kruidigheid houdt
zich op de achtergrond. Stevig smaakgeheel met aanwezig houtgevoel
(ceder), maar ook krachtig zwart fruit en smakelijke tannines
en impressies van chocolade en een licht bittertje."
|
|
|
|
